งานเทรลที่สุดยอดของความประทับใจ.... Ko Kut Run Fun Around

งานเทรลที่สุดยอดของความประทับใจ.... Ko Kut Run Fun Around

เส้นทางธรรมชาติสวยงาม มีความท้าทาย ชาวบ้านร่วมใจ เจ้าของรีสอร์ทใจดี ทีมงานทุ่มเท งานเล็กๆ แต่ใจใหญ่ต้องงาน #เกาะกูดรันฟันอะราว 

สวัสดีเพื่อนๆ ทุกคน หลายคนคงรู้เรื่องราวที่บางส่วนที่เราลงโปรยไว้ในช่วง 3 วันที่ผ่านมา คือวัน 18 - 20 /05/61 ที่ผ่าน เราได้มีโอกาสได้ไปวิ่ง Ko Kut Run Fun Around 2 : Half Marathon จาก page เทรล25k ซึ่งเราได้ไปร่วมเล่นเกมกับทางเพจไว้ ก็ไม่คิดว่าจะได้ไปและเมื่อมีคนสละสิทธิ์ สิทธิ์นั้นก็โดนส่งต่อมาที่เราทันที เราได้รับจำนวน 2 BIB ด้วยระยะ 21 km. จากนั้นเราได้ทำการประสานงานทำตามสิทธิ์ของนักวิ่งตามปรกติ ด้วยความดีใจไม่เคยไปเกาะกูด ทำการจองที่พัก จองเรือ จองรถ ทุกอย่างดูพร้อม แต่สิ่งที่ไม่พร้อมคือ " ร่างกายเรา " ทุกคนคง งง กันใช่ไหมว่าทำไมร่างกายเราถึงไม่พร้อม เพราะว่าเราไม่ได้ซ้อมวิ่งจริงจังมาประมาณ 1 เดือนเต็ม และ ด้วยความคิดว่าการวิ่งเทรลที่ยึดติดกับเทรลอนุบาลอยู่เลยทำให้เราได้รับ #บทเรียนในการวิ่งครั้งนี้ การบ้านที่ทำมาอย่างเดียวคือเข้าไปอ่านอุปกรณ์บังคับที่ผู้จัดกำหนดเอาไว้และสิ่งที่เราพลาดอีกคือ #อุปกรณ์ไม่ครบ แต่ก็ยังไม่สำนึก ! อุปกรณ์ที่เราเอาไปนั้นมีอย่างเดียวคือ #เป้น้ำ สิ่งที่ต้องมีเพิ่มคือ #ไม้โพ และ #รองเท้าควรเป็นร้องเท้าวิ่งเทรล เราก็ยังไม่สำเนียกที่จะถอยมัน #ความประมาทของตัวเองชัด และ ไม่เคารพกฎ สมควรได้รับบทเรียนครั้งนี้ !

ถึงวันจริงที่ไปเกาะกูดก็ยังไม่สำนึกหรือเอ๊ะใจที่จะทำการบ้านเพิ่ม รู้แต่ว่ามีความชันบนเกาะและก็ยังคิดอยู่ว่าคงไม่ชันมากในความเป็นจริงแล้วคือ #ขึ้นสุดและลงดิ่งสุด เช่นกัน พอถึงเกาะและต้องนั้งรถเข้าที่พักได้เริ่มเห็นเส้นทางบางส่วนที่ต้องวิ่งผ่านเริ่มหวั่นใจ แต่ถอยไม่ได้ เพราะมาถึงเกาะแล้ว เราตั้งใจมาเที่ยวที่เกาะ และ มาวิ่งเก็บความสวยงามบนเกาะที่รถเข้าไม่ถึง ครั้งนี้ก็ยังใช้กฎของตัวเองที่ตั้งไว้เหมือนเดิม #จบแต่ไม่เจ็บเวลาช่างหัวมัน ! #เราจะแข่งกับตัวเรา ไหนๆก็ไหนๆ แล้ว.... มันต้องลองดู #ยังโลกสวยอยู่ 5555+ เอากับเราซี้ ! ส่วนพี่เราที่มาด้วยนั้นหรอขาแรง ขยันซ้อม นางผ่านมาหลายสนาม คอยเตือน คอยบอกเราตลอด แต่เรานั้นก็ยัง ก๊อกแกร๊ง !  ยังคงไม่รู้ชะตากรรมที่จะได้รับในวันวิ่งจริง 55555+ เอ่อ #ไอฝนโลกสวย โอ้ย !

ถึงวันวิ่งจริงตื่นมาต้องหาอะไรกิน ฝนทานอะไรค่ะ #เม็ดมะม่วงหินมะพาน 1 ห่อ #เอแคร 2 ลูก สิ่งที่พกลงไปในกระเป๋าคือ คือ ถั่วอัลมอลล์ , พาวเวอร์บอลที่ปั่นเองกับมือที่โครตจะเค็ม อีบ้า! ยัง ๆ มันไม่สำนึก ! (เราเอ๊ง ! )

พอถึงสถานที่จัดงานและปล่อยตัว ก่อนปล่อยตัวเรายังคุยเล่นถ่ายรูปกับพี่เราอยู่เลย... ยังๆ ยังไม่สำนึกสิ่งที่จะเจอในเส้นทาง ..... พอถึงเวลาปล่อยตัวช่วงเวลา 6 โมงเช้าตามหมายกำหนดการ มีพิธีการเล็กน้อยแต่นักวิ่งระยะ 21 K. นั้นก็จำนวนไม่เยอะ ส่วนมากก็ขาแรงนั้นละ ส่วน #เรานั้นหอยทากยังไวกว่า ก็วิ่งดุ๊กๆ อย่างสบายใจ ใครอยากไปก่อนไปเลย เราไม่รีบ 555+ ( โลกสวยว่างั้น ! ) วิ่งเก็บความสวยของหาดที่ผ่านหาดแรก เจอกล้องวิ่งต้องสร้างภาพ แหม่ ๆ กิโลแรกนะซิคะคุณขา ยังไม่เจอของจริงอีก 20 K. ที่กำลังตอนรับอยู่ วิ่งไปเรื่อยๆ เราเริ่มทิ้งห่างจากทุกคนแต่ยังยิ้มได้ เส้นทางตลอด 2 ฝั่ง สวยงามมาก ต้นไม้น้อยใหญ่กระทบแสงพระอาทิตย์ที่กำลังขึ้นมันสวยแบบที่เรียกว่าต้องร้อง Wow ! พอเลี้ยวเข้าทางที่จะไปน้ำตก เห็นป้ายรถบรรทุกขึ้นเขา ต้องร้องออกมาว่่า #ชิปหายแล้ว ทำไมมันสูงแบบนี้ไม่เคยเจอเลยต้องอุทานแบบนี้ละ พอขาลงเขาก็ต้องร้องอีกว่า #ดิ่งได้อีก 55555+ มีนักวิ่งผ่านมายังคงทำตามธรรมเนียมคือการแทคมือสู้ให้ไปต่อ ถึงทางเข้าน้ำตก ร่มรื่น เสียงน้ำตกกระทบหิน ซู่ซ่า ยังคงต้องไตร่เขาถึงไปรับหนังยางเชคพ่อย ขึ้นเท่าไรก็ไม่ถึง และที่สำคัญรับหนังยางเสร็จมันไม่กลับทางเดิมคือต้องอ้อมกลับออกมาอีกทาง 5555+ เอ่อ ! น้ำตกก็ไม่ได้เห็น ได้ยินแต่เสียงก็ยังดี วิ่งกลับออกมาเจอ สวิปเปอร์วิ่งส่วนกัน นึกในใจว่าโอ้ย! มีสวิปเปอร์ด้วยต้องวิ่งหนีเดี๋ยวโดนเก็บ 555+ #แต่สวิปเปอร์บอกว่าค่อยๆไปนะครับไม่ต้องรีบ ตอบกลับในใจไปว่า #หนูรีบค่ะพี่ !

แดดเริ่มร้อน ! แสงแดดเริ่มเผา ทำให้ร่างกายที่ไม่พร้อม เริ่มมีปฎิกริยาเกิดอาการบวม ซึ่งอาการนี้เราเคยเป็นและเคยหาข้อมูลอ่านไว้แล้วรู้ว่าไม่อันตรายมากในช่วงแรกแต่ก็ประมาทไม่ได้เช่นกัน เรายังคงวิ่งหนีสวิปเปอร์ต่อไปจนไปถึงช่วงทางขึ้นเขาทาง #มาตาเกสเฮาท์ เพื่อขึ้นเขาเรือรบซึ่งเป็นที่ประดิษฐานรูปปั้นจำลองเสด็จเตี่ยกรมหลวงชุมพร เราโดนสวิปเปอร์จับตัวได้ตรงช่วงนี้ละ 5555+ ตอนขึ้นไป หัวใจเริ่มดีดขึ้นเรื่อยๆ มีพี่ทีมๆกู้ภัยรอรับอยู่ จนเราต้องหยุดพักและก็ตัดสินใจว่า " จะเป็นมิตรกับสวิปเปอร์ " ไหนๆก็ไหนแล้วเดินไปด้วยกันเลยละกันนะ 5555+ มันเป็นความรู้สึกครั้งแรกที่ทำการผูกมิตรกับสวิปเปอร์ ช่วงนี้ละ พี่ๆกู้ภัยขอถ่ายรูปกับนักวิ่งคนสุดท้าย ! ยังคงวิ่งๆเดินๆต่อไป แต่สิ่งที่ได้รับต่อจากนี้คือ ความร้อนที่เพิ่มทวีคูณขึ้นเรื่อยๆ บวกกับร่างกายยัง บวมๆ ยุบๆ หนังชีวิตเริ่มขึ้นตรงนี้ทัน เริ่มตั้งคำถามกับตัวเองว่า...

- กูตื่นตี 3 เพื่อมาทรมานตัวเองทำไมวะ ?
- นี้กูมาเที่ยวหรือมาทรมานสังขาร ....

ฯลฯ

สาระพัดคำถามที่ตั้งขึ้น ..... สิ่งที่ได้รับจากสวิปเปอร์คือกำลังใจ ชวนคุย ชวนพาหัวเราะทั้งๆที่ขายังคงเดินๆ วิ่งๆ บางๆ ทำให้เราสู้กับความคิดของตัวเอง และเริ่มเข้าสู่ช่วงเซฟโซนของตัวเองมีความคิดในหัวขึ้นมาว่า " เราควร DNF และนั้งรถกับทีมกู้ภัยซะ " ซึ่งก่อนหน้านี้ได้แต่ปฏิเสธ ทีมไหนชวน น้องๆชวน พี่ๆชาวบ้านชวน เราได้แต่บอกว่า " ไม่ไปค่ะ " , " ขอบคุณค่ะ " จำได้มีอยู่ช่วงนึ่งบอกกับสวิปเปอร์ว่า พี่ไปก่อนก็ได้นะคะ ฝนไม่รีบจะค่อยๆไปแบบนี้ละ และคิดว่า DNF แน่นอนถ้าร่างไม่ไหว นั้นเป็นเพราะเริ่มคิดว่าทำไมเราต้องเป็นตัวถ่วงให้สวิปเปอร์ทั้ง 2 ด้วย ทุกๆครั้งที่ถอดใจ ทุกๆครั้งที่ต้องพักเป็นระยะ ๆ ก็มีแต่คำพูดที่ให้กำลังใจ เรานั้งพักตรงไหน สวิปเปอร์บล๊อกร่างเราด้านหน้าเสมอ ช่วงไหนดาวฮิวแบบทิ่งดิ่ง จะมีสวิปเปอร์อยู่ด้านหน้าเสมอ ถึงช่วงไฮท์ไลท์ช่วยถ่ายรูป ยังคงยิ้ม ยังคอยตอบ ชวนคุย เทคแคร์ตลอดจนช่วงเกือบท้ายสุดซึ้งกำลังเดินออกไปถนนใหญ่ และ อับฮิวขึ้นอีกประมาณ 2 ร้อยเมตร และ ดาวฮิวลงอีกประมาณ 3 ร้อย วิ่งไปถึงเส้นชัยอีก 5 ร้อยเมตร ตอนนั้นปลดทุกอย่างทิ้ง พี่ตี๋ช่วยถือเป้น้ำให้ ส่วนอู๋ค่อยวิ่งตามและให้กำลังใจเป็นระยะ พอใกล้ถึงเส้นชัยเรารีบวิ่ง เห็นทีมงานทุกคนรออยู่ คอยปรบมือ ส่งเสียงเชียร์ เสียงพี่ตี๋บอกว่าให้ดูเวลาแล้วรีบวิ่งเรากัดฟันมันคือ #แรงสุดท้ายจริงๆ รีบวิ่งเข้าเส้นชัยด้วยความดีใจ และ ปลื้มใจ และ ไม่คิดว่าจะได้รับเสียงปรบมือตอนรับขนาดนี้ ทั้งๆที่เรามาช้า ทั้งๆที่เราเป็นตัวถ่วงให้ทุกคนเก็บของและงานช้า แต่ทีมงานทุกคนยังคงรอเราอยู่ .... ขอบคุณทีมงานทุกคน หน่วยงานทุกหน่วยงาน เจ้าหน้าที่กู้ภัย เจ้าของรีสอร์ททุกๆรีสอร์ท ชาวบ้านทุกคนที่แจกน้ำตลอดเส้นทาง พี่ๆทีมงานทุกรีสอร์ทที่ขอถ่ายรูปกับนักวิ่งคนสุดท้าย ..... เราจะไม่ลืมความรู้สึกนี้ เกาะกูดจะอยู่ในความทรงจำของเราตลอดไป ขอบคุณและยินดีที่ได้รู้จักเพื่อนใหม่ทุกคน ขอบคุณความทุ่มเทจัดงาน แม้จัดกันเองยังทำได้ดีขนาดนี้ขอให้เป็นงานประจำเกาะไปในทุกๆปี

บทเรียนในการวิ่งครั้งนี้ :: 

- ความชะล้าใจทำให้เกิดความประมาท 

-  วิ่งไปต้องดูใจไปห้ามใช้ " ใจ " วิ่ง 

- ต้องสร้างความพร้อมและความแกร่งของร่างและจิตใจกว่านี้

แล้วพบกันใหม่บั้ย ...

#นักวิ่งแนวหลัง 

ฝน ( บันทึกเก็บไว้เป็นส่วนหนึ่งของความทรงจำ )

21/05/61